Słowo Dziekana Wydziału Teologicznego Sekcja w Tarnowie Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie

Poniedziałek w Oktawie Wielkanocy
21 kwietnia 2014 r.

Drodzy Bracia i Siostry!

Ewangelia dzisiejsza opisuje niezwykłe przeżycia, jakie stały się udziałem pobożnych niewiast, wiernie idących wraz Apostołami za Jezusem z Nazaretu. Najpierw usłyszały od Anioła zdumiewającą nowinę, że Pan zmartwychwstał, następnie pobiegły, by podzielić się radosną wieścią z uczniami, a w końcu zatrzymał je na drodze. Ten, którego – ku swemu najwyższemu zdumieniu – nie zastały w grobie. I tu Ewangelista odnotowuje spontaniczne, ale jakże pełne wyrazu zwieńczenie całej tej sceny: „Zbliżyły się do Niego, objęły Go za nogi i oddały Mu pokłon” (Mt 28,9). Oto wymowny, pełen głębokiego znaczenia gest, którym dobre kobiety pragnęły wyrazić to, czego żadne słowa nie są w stanie pomieścić: wielką miłość dla ich Mistrza, którego Mękę i Śmierć tak niedawno przecież z bólem przeżywały; przepełnione drżącą bojaźnią i radością serce, którym chłonęły wieści zbyt cudowne, by można je było pojąć umysłem; pełen pokory i uwielbienia hołd, jakim pragnęły uczcić swego Pana i Boga.

W pięknym, symbolicznym geście niewiast odnajdujemy sedno prawdziwej wiary. Dopiero bowiem w obliczu Najwyższego, Jego majestatu, a zwłaszcza Jego niepojętego miłosierdzia, którym objął każdego z nas – człowiek wydobywa z siebie niewyczerpane zasoby swej kreatywności, pragnąc wyrazić wdzięczność, miłość i hołd Chrystusowi, który przychodzi z wysoka, by nam – mocą swej świętej Paschy – otworzyć bramy nieba. W taki właśnie sposób kształtuje się świętość serc rozkochanych w Chrystusie. Dzisiaj, na parę dni przed kanonizacją bł. Jana Pawła II wspominamy naszego Rodaka. Żył święcie, uczył świętości i o świętość prosił. Prośba taka zabrzmiała także podczas drugiego pobytu Ojca Świętego w naszej diecezji. W Starym Sączu usłyszeliśmy jego oczekiwanie: „Nie lękajcie się chcieć świętości! Nie lękajcie się być świętymi! Uczyńcie kończący się wiek i nowe tysiąclecie erą ludzi świętych!” (Stary Sącz 1999).

Potrzeba nam dziś takiej właśnie odwagi świętości, zdolności opowiedzenia się za Chrystusem i Jego Ewangelią, przeciw temu wszystkiemu, co napełnia nas fałszem i lękiem, co nas pomniejsza i zasmuca. Potrzebni są ludzie wielkiego ducha: tacy, których ambicje nie kończą się na tym, co płytkie i przemijające – ale gotowi są oddać swój czas, zdolności i energię, by wokół nas było więcej dobroci, pokoju i radości, mniej natomiast nędzy, wrogości i nieładu. Potrzeba takich, którzy nie poddają się krzykliwym sloganom i nerwowej pogoni – ale potrafią zachować wewnętrzną ciszę, znaleźć czas na modlitwę i zadumę nad sprawami ważniejszymi niż przemijające trendy i atrakcyjne błyskotki tego świata. Krótko mówiąc: potrzebujemy świętych.

Świętości jednak człowiek sam nie zdobędzie. Jej początkiem i korzeniem jest Jezus Chrystus, doznanie Jego niepojętej miłości i przejęcie się nią do głębi. To On, Jezus Chrystus, z Szymona rybaka uczynił Piotra – Skałę, na której zbudował Swój Kościół, a celnika Lewiego przemienił w Apostoła i Ewangelistę Mateusza. Jego tajemny głos sprawił, że młody Franciszek, syn kupca, porzucił dom i ruszył w świat, wołając: „Miłość nie jest kochana!”. To Jego spojrzenie dostrzegł w oczach najnędzniejszych św. Albert Chmielowski. Ewangelia i dzieje chrześcijaństwa pełne są przejmujących spotkań Pana Jezusa z ludźmi, którzy odtąd rozpoczynają nowe życie i zdolni są dokonywać dzieł przekraczających ich dotychczasowe możliwości.

Drodzy Bracia i Siostry!

Spełnienie papieskiego wezwania: „Nie lękajcie się chcieć świętości! Nie lękajcie się być świętymi! Uczyńcie kończący się wiek i nowe tysiąclecie erą ludzi świętych!” rozbrzmiewa szczególnie w środowisku akademickim Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II oraz Wydziału Teologicznego Sekcja w Tarnowie, obchodzącego w tym roku swoje 10-lecie istnienia. Z uwagi na postać naszego błogosławionego, a już wkrótce świętego Patrona wsłuchujemy się w jego słowa z należną uwagą. Dla grona Profesorów naszej tarnowskiej Uczelni oznaczają one pogłębioną refleksję nad owocnym podjęciem Bożego imperatywu, byśmy stawali się świętymi, bo On jest Święty. Oznaczają także wzmożoną troskę o zachowanie integralnej koncepcji osoby ludzkiej. Spór o człowieka trwa w dalszym ciągu, a pod pewnym względem nawet się nasila. Formy degradacji osoby ludzkiej oraz wartości życia ludzkiego i społecznego stały się bardzo subtelne, a tym samym bardziej niebezpieczne. Potrzeba dziś wielkiej czujności. Zdeformowana lub niepełna wizja człowieka sprawia, iż nauka przemienia się łatwo z dobrodziejstwa w poważne dla człowieka zagrożenie. Człowiek z podmiotu i celu staje się zbyt często przedmiotem lub wręcz „surowcem”. W tym sensie niemal proroczymi stały się słowa Soboru Watykańskiego II: „Epoka nasza bardziej niż czasy ubiegłe potrzebuje mądrości, takiej mądrości, która by wszystkie rzeczy nowe, jakie człowiek odkrywa, czyniła bardziej ludzkimi. Przyszłym losom świata grozi bowiem niebezpieczeństwo, jeśli ludzie nie staną się mądrzejsi” (Gaudium et spes, 15).

Papieskie wezwanie do świętości motywuje do dalszej wytrwałej i owocnej pracy naukowej wszystkich zaangażowanych w funkcjonowanie Wydziału Teologicznego Sekcja w Tarnowie tak, by świadomość istnienia tej instytucji utrwalała się i wzrastała nie tylko w myśli naukowej naszego regionu, ale także w Polsce, Europie a nawet poza nią. Temu właśnie służy skierowana do studentów specjalność kapłańska, a także – w przypadku studentów świeckich – katechetyczno-pastoralna. Do podjęcia systematycznych studiów zapraszamy nie tylko młodzież maturalną, ale także dorosłych – to właśnie ich obecność na stałe wpisała się w codzienność pracy naszej Uczelni. Należy też dodać, że przyszłość Wydziału Teologicznego Sekcja w Tarnowie powinno jeszcze bardziej związać się z wytrwałą pracą nad kształtowaniem duchowości laikatu; duchowości zdolnej do odważnej konfrontacji ze współczesnymi tendencjami kulturowo-społecznymi, po których zbyt często pozostaje zgubna, wręcz nihilistyczna pustka, nie wróżąca drogi jakiegokolwiek rozwoju. Odczytujemy to jako wyraźny sygnał do podjęcia przez Uczelnię cyklu sympozjów organizowanych w różnych miejscach diecezji, a mających na celu przekaz wiedzy teologicznej, ocenę zjawisk społeczno-kulturowych, wyrażenie głosu środowisk naukowych w kluczowych i dyskutowanych problemach oraz zgłębianie duchowości chrześcijańskiej stosownie do pojawiających się wyzwań. Dlatego też w tym roku nasza Uczelnia podejmie wszelkie starania, by sympozja tego rodzaju zaproponować licznym diecezjanom od lat ofiarnie zaangażowanym w Ruchach i Stowarzyszeniach Katolickich.

Drodzy Bracia i Siostry!

Dziękując Bogu za gorliwych i pełnych zaangażowania nauczycieli akademickich, pracowników administracji i wspaniałą młodzież, jesteśmy świadomi, że dalszy rozwój Wydziału łączy się z nowymi specjalizacjami, kierunkami i studiami podyplomowymi oraz ciągłym utrzymywaniem i rozwojem bazy materialnej, na którą składają się Dom Alumna wraz z kaplicą seminaryjną i zapleczem gospodarczym, sale wykładowe, pracownie, biblioteka, aula a także niezbędne pomoce naukowe. Środki na ich utrzymanie pochodzą z ofiar złożonych w drugi dzień świąt Wielkanocy. Za ofiarność Waszych serc, za każdą życzliwość i zrozumienia dla codziennej działalności Wydziału Teologicznego Sekcja w Tarnowie kierujemy do Was wdzięczne słowo. Dziękujemy Bogu za wszystkich Was, Dobroczyńców i Ofiarodawców, za wielorakie duchowe oraz materialne wsparcie naszej Uczelni, dzięki czemu możemy realizować zamierzone cele i zadania naukowo-dydaktyczne oraz wychowawcze.

Na koniec, w kontekście zbliżającej się kanonizacji bł. Jana Pawła II – Patrona naszej Uczelni, z niespełna 27-letniego pontyfikatu, z przebogatego rezerwuaru świadectw, myśli i sugestii, wydobądźmy słowa, które niech zabrzmią jak testament bł. Jana Pawła II. Podczas pierwszej pielgrzymki do Ojczyzny – w Krakowie – usłyszeliśmy jego znamienne słowa: „Zanim stąd odejdę, proszę was, abyście całe to duchowe dziedzictwo, któremu na imię „Polska”, raz jeszcze przyjęli z wiarą, nadzieją i miłością – taką, jaką zaszczepia w nas Chrystus na chrzcie świętym; abyście nigdy nie zwątpili i nie znużyli się, i nie zniechęcili; abyście nie podcinali sami tych korzeni, z których wyrastamy. Proszę was, abyście mieli ufność nawet wbrew każdej swej słabości; abyście szukali zawsze duchowej mocy u Tego, u którego tyle pokoleń ojców naszych i matek ją znajdowało; abyście od Niego nigdy nie odstąpili; abyście nie utracili tej wolności ducha, do której On „wyzwala” człowieka; abyście nigdy nie wzgardzili tą miłością, która jest największa, która wyraziła się przez krzyż, a bez której życie ludzkie nie ma ani korzenia, ani sensu” (Kraków 1979).

Wszystkim Dobroczyńcom, Ofiarodawcom i Absolwentom naszego Wydziału w imieniu wspólnoty wykładowców i studentów Wydziału Teologicznego Sekcja w Tarnowie składam najserdeczniejsze życzenia. Niech Zmartwychwstały Chrystus obdarzy Was swymi darami: niech ożywi miłość i umocni wiarę. Niech wleje w serca nadzieję i doda sił, by wytrwale podążać drogami świętości.

Ks. dr hab. Ireneusz Stolarczyk, prof. UPJPII
Dziekan Wydziału Teologicznego Sekcja w Tarnowie

Tarnów, Wielkanoc 2014 roku.