Jest zwyczajem kościelnym, że w okresie Bożego Narodzenia kapłan odwiedza rodziny w parafii z wizytą kolędową. Już powyższe określenie wskazuje, że celem tej wizyty jest najpierw kolędowanie, a więc wspólna modlitwa.

Obejmuje ona wspólne dziękczynienie za otrzymane łaski, prośbę o błogosławieństwo w nowym roku, niekiedy wspomnienie przed Bogiem i żywych i zmarłych znanych w tej rodzinie oraz nabożne ucałowanie krzyża. Modlitewne spotkanie kolędowe stanowi wyznanie wiary rodziny, które powinno zgromadzić wszystkich domowników. Stąd niezrozumiałym byłoby na przykład pozostawanie niektórych w sąsiednim pokoju albo oglądanie w tym czasie telewizji. Modlitwa kolędowa kończy się udzieleniem domownikom błogosławieństwa na nowy rok.

Nieprzypadkowo kolęda odbywa się w czasowej bliskości Świąt Bożego Narodzenia, kiedy to świętujemy przyjście Boga na ziemię w tajemnicy Wcielenia. Okres Bożego Narodzenia jest czasem pogłębienia więzów z Bogiem, ze swoją rodziną, jak również z rodziną parafialną. Kolęda jest oficjalną wizytą duszpasterską, dlatego przyjęcie kapłana w progi swego domu jest wyrazem naszej wiary i przywiązania do Kościoła oraz jego duszpasterzy. W osobie kapłana przyjmujemy do swego domu Chrystusa. Nie przyjęcie księdza po kolędzie oznacza, że dana rodzina nie identyfikuje się z Kościołem, nie poczuwa się do związków z Chrystusem. Jest wreszcie oznaką, że osoba kapłana nie jest mile widziana w tym domu. Jak jednak w takiej sytuacji zrozumieć później domaganie się rodziny, by kapłan przewodniczył uroczystości pogrzebowej, skoro za życia zmarły nie życzył sobie tego? Dlatego, jeśli ktoś z ważnych powodów nie może być obecny w dniu kolędy, aby przyjąć kapłana, to zawsze istnieje możliwość ustalenia innego terminu wizyty duszpasterskiej. Do kolędy powinniśmy się zewnętrznie przygotować. Stół nakrywamy białym obrusem, stawiamy krzyż, dwie świece, wodę święconą i kropidło. Możemy też umieścić na stole Pismo Św., a w czasie modlitwy odczytać krótki fragment o Narodzeniu Chrystusa. Oczekiwanie na księdza warto wykorzystać na wspólną rozmowę rodziców z dziećmi, może na lekturę Pisma Św., czy też przygotowanie zeszytów do religii, które gość zapewne zechce sprawdzić.

Życie religijne parafii i dobra praca duszpasterska kapłanów wymaga znajomości parafian przez księży - duszpasterzy i odwrotnie. Umożliwia to później większe zaangażowanie ludzi w życie swojej parafii, w działalność apostolską różnych grup i stowarzyszeń działających na terenie parafii. Na przykład wielu rodziców chciałoby zapisać swoje dzieci do grupy ministrantów, lektorów, Dziewczęcej Służby Maryjnej. Niekiedy także młodzież sygnalizuje gotowość zaangażowania się w działalność grupy Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży (KSM). Myślę również, że dobrym sposobem przeżycia Nowego Roku mogłoby być zaangażowanie się w działalność Róż Żywego Różańca. Istnieje także możliwość włączenia się w pracę parafialnego "Caritas". Otóż kapłan podczas kolędy służy właśnie taką informacją, gdzie, kiedy i do kogo trzeba się zwrócić.

Kolęda daje księżom także pewien obraz parafii; rozeznanie co do ilości ludzi chorych, dotkniętych rozmaitymi problemami a także biednych, potrzebujących, żyjących w trudnych warunkach materialnych. Dalej, umożliwia orientację, gdzie konieczna jest interwencja duszpasterzy i gdzie potrzebna jest pomoc "Caritas". Wizyta kolędowa jest szczególną formą duszpasterstwa. Życie pokazuje na przykład, że dla ludzi żyjących od wielu lat w konkubinacie jest to sposobność do szczerej rozmowy z kapłanem, która - jeśli nie ma przeszkód kanonicznych - może stać się impulsem do uregulowania związku wobec Boga i Kościoła i podjęcia przygotowań do zawarcia sakramentu małżeństwa. Może też stać się bodźcem do przełamania swojej obojętności religijnej, postanowienia uczęszczania do kościoła i odnowienia praktyk religijnych. Kolęda stwarza wreszcie dla parafian możliwość wyrażenia wobec duszpasterzy swych propozycji czy uwag, których nie ma sposobności wyrazić w innych warunkach i czasie.