Uwierz w Ducha - ks. Tomasz Jaklewicz



Życie człowieka, nawet w stanie upadku, jest przyzywaniem Ducha Świętego, tęsknotą za Nim. Modlitwa, sumienie, Kościół to „miejsca”, w których doświadczamy Jego działania. Nie jest łatwo pisać dziś przekonująco o Duchu Świętym. Trudności jest kilka. Pierwsza: wielu z nas brakuje osobistego doświadczenia Ducha Świętego, wszelkie opisy Jego działania wydają się nam abstrakcyjną, teologiczną spekulacją oderwaną od życia. Na ruchy odnowy Kościoła, na charyzmatyczne spotkania modlitewne wielu z katolików (także księży) patrzy podejrzliwie. Druga trudność: żyjemy w kulturze skoncentrowanej na materii, co łączy się ściśle z dążeniem do szybkiej zmysłowej przyjemności, stąd sprawy ducha traktowane są z przymrużeniem oka, zresztą samo słowo „duch” kojarzy się raczej z thrillerami o duchach, które straszą, niż z czymś realnym i poważnym. Po trzecie Duch Święty jest trochę sam sobie winien, jest duchem, czyli istotą niewidzialną, jest Bogiem ukrytym, działającym dyskretnie, Jego „twarzą” jest Kościół, a ta twarz jawi nam się często jako mało święta.

Zmartwychwstały Chrystus obdarowuje swoich uczniów w niezwykły sposób: „Weźmijcie Ducha Świętego” (J 20, 22). Tuż przed Wniebowstąpieniem Jezus Chrystus powie do uczniów: „Gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami” (Dz 1, 8).

Ta zapowiedź została zrealizowana w dniu Pięćdziesiątnicy: Jerozolima jest pełna pielgrzymów, którzy przybyli na święta żydowskie. Apostołowie pełni lęku zamykają się w Wieczerniku. Nagle dokonuje się coś niezwykłego. Pojawiają się proste znaki: szum, wicher, płomyki ognia nad ich głowami. A w umysłach światło. W sercach moc. Nie ma już lęku. Idą do tych pielgrzymów, których przed chwilą się bali. Mówią z mocą o Chrystusie Ukrzyżowanym i Zmartwychwstałym. Co się stało? „…wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym” (Dz2, 4).

Św. Paweł w Liście do Koryntian przypomina: „Wszystkim zaś objawia się Duch dla wspólnego dobra” (1Kor 12, 7). Duch Święty objawił się w Tajemnicy Wcielenia: W ciszy Nazaretu, podczas Zwiastowania, na pytanie Maryi: „Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?” (Łk 1, 34) – wysłannik nieba odpowiada: „Duch Święty zstąpi na Ciebie” (Łk 1, 35). „I za sprawą Ducha Świętego przyjął ciało z Maryi Dziewicy i stał się człowiekiem” – wyznajemy z całym Kościołem.

Duch Święty sprawia, że Chrystus jest obecny pod postaciami eucharystycznymi. Kościół modli się do Ojca o Ducha Świętego, aby przyniesione dary chleba i wina stały się Ciałem i Krwią Jezusa Chrystusa: „Pokornie błagamy Cię, Boże, uświęć mocą Twojego Ducha te dary, które przynieśliśmy Tobie, aby stały się ciałem i krwią Twojego Syna, naszego Pana Jezusa Chrystusa, który nam nakazał spełniać to misterium” (III Modlitwa Eucharystyczna).

Duch Święty sprawia, że wierni przyjmujący Ciało i Krew Chrystusa pod postaciami eucharystycznym stają się Ciałem Chrystusa – Kościołem: „Spraw, abyśmy posileni Ciałem i Krwią Twojego Syna i napełnieni Duchem Świętym, stali się jednym ciałem i jedną duszą w Chrystusie” (III Modlitwa Eucharystyczna).


Razem ze św. Augustynem modlimy się dzisiaj: „Oddychaj we mnie, Duchu Święty, abym święcie myślał. Przymuszaj mnie, abym święcie postępował. Pobudzaj mnie, abym miłował tylko to, co święte. Umacniaj mnie, abym strzegł tego, co dobre. Strzeż mnie, Duchu Święty, abym Cię nigdy nie utracił”.